Czy byt realny może być abstrakcją? A życie. Przecież życie jest bytem.
Abstrakcyjnym bytem.
Może jakoś w końcu uda mi się zebrać myśli, które nie ulecą do niego tylko do książek.. Jak ja marzę o tym żeby móc się znowu normalnie uczyć. A tu (fyrfyr) zamiast myśli radosne motylki...
bo coś więcej się liczy niż życie uczuciami... Na tym świecie nie można życ dla własnych, wyższych idei. To niewykonalne jeśli chcesz przeżyć!
A ja głupia idealistką jestem...
Czasami mnie to śmieszy. To wszystko wokoło. I to, że tak wielkie korzyści odnoszę, czerpiąc z nieszczęścia innych. Śmieszy mnie to życie.
A na niebie już ponad ciemnością jaśnieją....! Moje siostrzyczki... Moje gwiazdki...
... i żałoba wielka obiecanej doliny... E. Stachura
Obserwuję swoją świadomość, podświadomość i psychikę. Z każdym dniem tęsknota się oddala coraz bardziej, lądując teraz w jakimś ciemnym kącie... Przywyczajam się.
:*
Ja: Ale Ci serce bije..
On: Jeszcze nigdy tak nie biło...
W ten koleiny zimny dzień, tylko ciepłe wspomnienia pozwalają mi nie zamarznąć z tęsknoty. A dziś wspomnieniom spojrzę w papierową twarz. Otwieram mój album....
:*
Dla mnie zabrakło słońca...
i nawet księżyc nie chce się uśmiechnąć...
Robię krok w tył... a potem staczam się na dno...
i na nic wspinanie się po marmurowych schodach.
Czasami myślę że jestem beznadziejna. Że moje życie jest beznadziejne. A w sobie samej nie mogę odnaleźć żadnego jasnego promyka.. Jestem cieniem. W dodatku cieniem marności poniżej wszelkiego pozimu. Moja samoocena sięga głębin. Teraz pozostaje mi się tylko mocno odbić od dna i wzlecić ponad powierzchnię.
Tęsknię. Jeszcze tylko 3 tygodnie.
:*
puk-puk puk-puk puk-puk puk-puk
Tak ono bije...
Trudno jest być sobą. Mi osobiście bardzo. Czy każdy usmiech musi być odczytywany jako szczęście? Moje osobiste uśmiechy bywają fałszywe. Bo jeśli życie składa się z takich małych schodków i każdy schodek to jeden uśmiech, a Niebo czeka na nas na końcu uśmiechowej drogi, to ja tam dojdę (chyba) szybko. I gdyby każdy mój uśmiech był szczery i zasługiwał na zrobienie koleinego kroku to zbyt szybko bym umarła. Zbyt krótko bym żyła.
Bo ja lubię uśmiech. Ostatnio częściej uśmiecham się przez łzy...
Tęsknie.... :*