Przepraszam za brak siebie.
Przychodził do mnie w nocy, kiedy było tak cicho, kładł się na moich powiekach i otulał mglistą czernią, później całą paletą barw… Mój-Sen.
Zabiera tęsknotę… nie wiem, czemu tak. Tak łatwiej.
Czym jest szczęście?
(Masa pracy, przygotowań… już w niedzielę… - tutaj okrzyki radości i entuzjazmu i krzyki dziwne bezimienne „Hurra! Hurra!”- a internet mi kaputt)
Notka dodana by BieRdonka (nie bylabym soba gdybym o tym nie wspomniala :P )
Bo to było tak...
usłyszałam jego głos w domofonie i mnie wcięło.. nogi się ugięły.. więc przyjechał. Zabrał mnie na górę wariatów... czyli nasze beverlyhills (a wszystko jak w filmie)... i było cholernie bardzo romantycznie (inaczej nie umiem tego opisać). Później przyjaciółce niespodzianka jeszcze i wrócilismy do domu jego samochodem, z jego dłonią wplecioną w moją i jego oddechem...
Koleiny wieczór był cały nasz. Ukraść pędzącemu światu z dłoni kilka godzin okazało się wcale nie takim wielkim problemem. Istnieję. I widzę sens w tym istnieniu, a to wszystko budzi we mnie ogromne, niewyobrażalne poczucie szczęścia.
Nie chcąc nic planować planuję (o ironio) dzień 30 kwietnia najpiękniejszym dniem mojego życia...
P.S Przepraszam za tą monotematyczność od jutra się zmieniam po prostu musze poprzeżywać trochę ;)
To wczoraj ja dostałam niespodziankę
Przyjechał!
... i juz wszystko załatwione. Dnia 1 maja świętujemy osiemnaste urodziny. Pruchnieję...
Jaką ja mam radość w serduchu.. ach!
A za oknem cichosza...
Cóż za spisek okrutny został zaplanowany w związku z urodzinami Jego... ale to tajemnica więc...
za oknem cichosza...
:*
Usunęłam rok z mojego życia. Tak poprostu jednym kliknięciem myszki... Teraz naprawdę zaczynam od nowa.