nadzieja-1

Ekhem. Wczorajszy dzień zakończony bólem brzucha (Mnie? Mnie coś boli?). Przez co rezygnacja z klasowej integracji. Na szczęście 'ponoć' nie ma żałować czego. A to, że się nie wysypiam to kwestia mojej energii sexualnej przecież... jak to pewne mądre pismo dzisiaj mi (nam) ogłosiło. Wywędrowałam do biblioteki (Edwarda-Stachury-Tomy-Dwa)... w końcu trzeba myślec przyszłościowo (Maj za niecałe 8 miesięcy). I dodatkowo z eskortą M. wątpiąc chwilowo aby dla niego było to przyjemnością. Ale już nic nie piszę... bo blogi są złe ;) (żart :P). 

Bruno Schulz, Republika marzeń,

Przychodzi na myśl, że żadne marzenie, choćby nie wiedzieć jak absurdalne i niedorzeczne nie marnuje się we wszechświecie. W marzeniu zawarty jest jakiś głód rzeczywistości, jakaś pretensja, która zobowiązuje rzeczywistość, rośnie niedostrzegalnie w wierzytelność i postulat, w kwit dłużny, który domaga się pokrycia.

I Pan Gaston Bacheland (Płomień Świecy) właśnie nakreślił moją przyszłość. Wiem już kim jestem.

[Kiedy niebo płacze sokiem pomidorowym - czuję niesmak. - z twórczości nimfomantycznej nastolatki :P

Listopad w szklanym kubku ci zaniosę.
Nie naszą rzeczą jest jesień.

(tears droped. crying haven. angel's eyes.)

Do warg przyciśnij.
Na dłoni anioł obdzierany ze skrzydeł.
Drze się w swojej piskliwości.
Nieme kino czarno-białego pierza.
Zimowym nocom oddamy makabryczną drugą-pierzynę.
Żeby było ciepło,
kiedy minie perwersyjne zakochanie w czerwieniach.

- Zabierasz jej zapach! Obrazi się na pomarańczowo. ]

(a oto co dzisiaj wolno mi "zjeść")

08:00 - woda
08:30 - szklanka odtłuszczonego mleka
10:00 - szklanka soku z marchwii
11:00 - szklanka zielonej herbaty
12:00 - szklanka soku pomidorowego
12:30 - szklanka wody
13:00 - szklanka jogurtu naturalnego z owocami
14:00 - szklanka wody
15:30 - szklanka soku grapefruitowego (grejfrutowego dla nie-rozumiejących)
16:00 - szklanka wody
17:30 - szklanka zielonej hebaty

(o dziwo jak na razie wytrwałam... sok pomidorowy z odruchami wymiotnymi w prawdzie ale jestem z siebie dumna)

A tak poza tym to nie jest tak, że mam czas na wszystko. To jest tak, że czym więcej mam zajęć tym więcej czasu. W zabieganiu doba mi się wydłuża i wtedy wszystko układa się jakoś w proporcjach równych (co nie zmienia faktu, że życie oddałabym za 48 godzinny dzień i brak potrzeby snu). A jak robię nic. To dzień jest tylko mrugnięciem.