nadzieja-1

Idzie znów ulicą wiatru się nie wstydząc ma w ramionach cały świat.

Wariat. Już się zbieram już właśnie teraz. I pozbierana. A dzisiaj spotkanie jednego KUL-Pana (okej bez bicia - do kradzieży namówiłam Pannę Marchewę... i Pan ten o sweter jest uboższy) A Panna Poszukująca Miejsca zauważyła wszystko od razu. Bo są ludzie, którym nic mówić nie trzeba, a umieją rozpoznać po oczach, po twarzy czy przytuleniu.

Wogóle to zbliżenie dzisiaj do tych filmujących. Bo Pan Kazimierz zaginął (Kazimierz, Kazimiera.. cóż za różnica?)... A to poważna sprawa, kiedy ginie główny filmowy bohater i trzeba znaleźć w miejsce jego kogoś równie ciekawego . Tak więc wyimaginowanie castingowo. Tylu szarych ludzi...  I teatr wyszedł ale tym razem filmowo właśnie. Pomocnie. Po przyjacielsku.

Uśmiechnij się i licz do stu

I obiecano mi wyjście wspólne... na rajd sklepowy. Ja tu proszę o mobilizację Pannę Marchewę i Pannę Szukającą Swojego Miejca. Ach drżyjcie, drżyjcie koszałkowskie sklepy-sklepiki-sklepiątka! I wszystko by dobrze było, gdyby nie te sny. Sny mgliste, nieprzejrzyste... o spadaniu, o patrzeniu i niewidzeniu. Złe sny. Stanowczo.(Płoną góry, płoną lasy w przedwieczornej mgle)

W drogę dokąd poniosą oczy, w drogę z bagażem zadrzeń chociaż w kieszeni wiatr...

I się doczekam. Lipcowo odwiedzę Miasto Pierników i pół ziemi ojczystej... swego rodzaju Tour de Polone. I Kraków i Bieszczady. I wszystko co podrodze. (Może urwał ci się film u podnóża Tatr...). A wszystko właśnie przez tych dzisiejszych filmujących co to zapraszają do tego piernikowego... I to z bonusami.

A w moim domu pusto-samotnym (stąd moje przypalanie i przesalanie obiadu) pachnie dzisiaj kwiatowo. I w każdym pokoju nowy kwiatek... i w każdym inny... Bo to tak żebym do czego mówić miała.

Tylko malutki straszek. Bo tylko znowu lekarzowo. Ale przecież to wszystko nic prawda? Bo ja już wszystko ułożyłam. I nie pozwolę żeby jakieś kręcenie mi to popsuło. I z tamtym co to niby tak psułam też ułożyłam. Bo można jak się chce. Bo to był dobry dzień.

i jeszcza chciałam dodać, że dzisiaj herbata leśna. już zawsze smakująca...

______________________________

Notka sponsorowana przez zespół Czerwone Gitary i truskawki i poziomki i jagody działkowe (przepraszam i czereśnie jeszcze, którym odwieczna chwała się należy).

I był wieczór spokojny w filozoficznym towarzystwie... Osobisty Filozof w takim nadziejnym lokalu. I od Okruszków Chleba mnie zwyzywano. Rozmowy o poglądach filozoficznych w godzinach wieczornych (podkreślając wieczornych i przepraszając za uśpienie umysłu) i niezwykłościach w zwykłości człowieka.

A wczoraj spacerowo. I Panny takie przyszły zmacać mój komputer (ja nie wiem czy komputer zadowolny czy nie dlatego piszę, że zmacać... bo to tak niby bezczelnie), ja kobieta pomocna to pozwoliłam, a komputerowi uraz na całe życie na pewno zostanie. Wcześniej wysłuchanie. Wolę słuchać. Może to taka samolubna świadomość, że nie tylko ja mam problemy. I tutaj zakrawaliśmy na perwersyjność (olaboga Ona-Panna-Nie-Panna naprawdę zaręczona). Oczywiście skończenie pubowo... (Więcej kota na imprezy nie biorę zły piwo-wylewacz) bo to wakacje... bo to trzeba z życia teges... prawda? I poznanie Pana Patrzacza co to wzrokiem śledził strasznie.

Teraz oznajmiam wszem i wobec (tak publicznie żeby to niby trudniej się wycofać było) iż chudnę (bom przytyła tzn. schudłam i przytyłam więc w sumie nie przytyłam ale przytyłam). I to bieganie poranne poleśne aż do zakręcenia w głowie to właśnie dlatego. A nie wiem tylko dlaczego dzisiaj ta kawa... ta kawa z tym Panem. Nie powinno być. Nie powinno stanowczo... (ale będzie z potrzeby nie-wiem-czego, nie-wiem-co ani rozumem ani sercem)

To moja wina sama się pakuję tam gdzie nie powinnam. A później narzekam. Ja potrzebuję Kogoś kto za rączkę złapie i pokaże po kolei, po którym to kafelku życiowym stąpać żeby nie spaść... a Kogoś takiego NIE MA . 

 zakładam hasło. na razie ostrzegam.

Panu Bogowi za przyjaciół podziękowania. Amen.

Opowiadania dużo straszliwie. Olbrzymie. Ogromnie. Bo się dzieje oj dzieje się... Czas już nie dla wszystkich, bo muszę go wykradać dobie. Tu z tym Panem kinowo czas spędzam... podśmiewujące się Same-Nazywające-Się-Wiedźmami, że to na każdy dzień tygodnia Inny-Kinowy.

Później klasowo i morsko. Plażowe spędzanie dnia ostatniego. Bo to razem przecież trzeba! I proszę tu się z Panny Mnie nie podśmiewać... bo naprawdę tam ludzie się zaczynali. A z tym plażowym to wogóle nie tak było. Bo zamiast plażowo to my dłużej leśnie... Bo ten Gumiś Zły nas na manowce jakieś prowadził (cudne, niecudne ale manowce). I takie WIELKIE zapiekanki były.

I nowe (tym razem naręczne) koraliki. To tak sama sobie (duchowe zadość uczynienie za poprzednie).

A w nocnej już porze mnie wyciągnięto i nie puszczono. Bo przecież to noc niesamowita była! Cudowne chwile. I będą z cudowniejszych już na zawsze. Bo wianek upleciono. Bo ognie i bębny! Bo wszystko co kocham... A zamykając oczy z Panią Nowo Przyjazną patrzyłyśmy w Nocne Słońce Bieszczadzkie. I były tańce takie prawdziwe wokół ogniska. I spotkania i łzy (szczęśliwości)... A ja myślałam, że to wszystko się już nie układa. A poprostu nie w tym świecie byłam. Ogromnie miłe zaskoczenie.

A dziś Ja Nieopalalna imprezować w słonecznych dŻewach działkowych będę. Tęskniąc za tą nocą...

Niczego w życiu nie żałować!!!

(wykrzyczane)

Bo zaczęło się od spotkania. I Pan-Niedoszły-Zdjęcio-Pstrykacz tak się zgrabnie zakręcił, iż wykorzystał mnie do swych niecnych planów. Łolaboga.. cóż tam się działo....

"A teraz zatańcz"

Następnie to z ogłoszeń parafialnych. Tak, tak drodzy Państwo Panna Ja pracowała i to nawet za pieniążki. Jak to podsumowałyśmy ta praca wróży wielką karierę.... froterki do podłogi.

Co się dzieje w główce pokręconej? Pokręcony rodzaj szczęścia bo mało kto je rozumie i każdy się dziwi... ale się nie rozpisuję. Pędzę do życia.

Wiedźma: Wierzysz w miłość?

Dżewo: A to smakuje truskawkami?